„Oznajmia Pismo”
II Sobór Watykański w konstytucji „ Dei verbum” naucza: „Pismo Święte zawiera słowo Boże, a ponieważ jest natchnione, jest prawdziwie słowem Bożym” nr 24. Wierzymy, na podstawie Pisma Świętego. Biblia jest księgą Kościoła, dlatego czytamy Pismo Święte w tradycji Kościoła i pod patronatem Nauczycielskiego Urzędu Kościoła. Znaczy to, że bierzemy pod uwagę tradycję Kościoła, jak rozumieli święte tekstu poprzednie pokolenia chrześcijan począwszy od czasów apostolskich. Nauczycielski zaś Urząd Kościoła patronuje nam, abyśmy nie pobłądzili sięgając do tekstów biblijnych. Czytając święte tekstu bez tradycji prawie 2000 lat i Nauczycielskiego Urzędu Kościoła, moglibyśmy dojść do paradoksalnych wniosków i sprzecznych sugestii. Pan Jezus nie przyszedł znieść Prawa ani Proroków (por Mt 5,17). Wymogi Dekalogu są jak najbardziej aktualne, ale spotykamy sprzeczności: „Mojżesz tak powiedział: Czcij ojca swego i matkę swoją, oraz: Kto złorzeczy ojcu lub matce, niech śmiercią zginie. A wy mówicie: "Jeśli kto powie ojcu lub matce: Korban, to znaczy darem [złożonym w ofierze] jest to, co by ode mnie miało być wsparciem dla ciebie" - to już nie pozwalacie mu nic uczynić dla ojca ni dla matki” Mk 7, 10-12. Inny tekst jest wprost przeciwieństwem: „Jeśli kto przychodzi do Mnie, a nie ma w nienawiści swego ojca i matki, żony i dzieci, braci i sióstr, nadto i siebie samego, nie może być moim uczniem” Łk 14,26. Stąd rodzi się zasadniczy wniosek, że święte teksty domagają się interpretacji Nauczycielskiego Urzędu Kościoła. Pismo Święte oznajmia nam podstawową ideę i treść, której nie można tracić ze świadomości, Bóg miłuje człowieka i wy-chodzi mu na przeciw. Ważne jest, aby zwracać uwagę na jedność Starego i Nowego Testamentu. Katolik sięgając do Pisma Świętego, jako słowa Bożego ma na uwadze, że święte teksty mają sens „dosłowny” i „duchowy”. Sens dosłowny jest jednoznaczny (np. walka Dawida z Goliatem). Sens duchowy według starożytnej tradycji dzieli się na: sens alegoryczny (osiągnąć głębsze zrozumienie wydarzeń, poznając ich znaczenie w Chrystusie). Chrystus zwycięża, podobnie jak Dawid z Goliatem, mimo porażki śmierci na krzyżu. Sens moralny, to wydarzenia opowiadane w Piśmie Świętym powinny prowadzić nas do prawego postępowania. Pokora Dawida i zarozumialstwo Goliata. Ostatni sens tekstu to anagogiczny. Możemy widzieć pewne rzeczywistości i wydarzenia w ich znaczeniu wiecznym; prowadzą nas (gr. anagoge) do naszej wiecznej Ojczyzny. „Całe Pismo święte jest jedną księgą, a tą jedną księgą jest Chrystus, ponieważ całe Pismo święte mówi o Chrystusie i całe Pismo święte wypełnia się w Chrystusie” Św. Hugo od św. Wiktora. Sięgajmy do Pisma Świętego, jako do słowa Bożego, ale czytajmy święte teksty natchnione Duchem Świętym w tradycji i Kościoła i pod patronatem Nauczycielskiego Urzędu Kościoła, a wtedy mamy gwarancję, że nie pobłądzimy. Św. Piotr przestrzega nas: „To przede wszystkim miejcie na uwadze, że żadne proroctwo Pisma nie jest dla prywatnego wyjaśnienia. Nie z woli bowiem ludzkiej zostało kiedyś przyniesione proroctwo, ale kierowani Duchem Świętym mówili od Boga święci ludzie” 2P 1, 20.
ks. Andrzej Plaskowski