Strona Główna

Slowo ks. proboszcza - Zeslanie Ducha Swietego

Veni Sancte Spiritus - Przybądź Duchu Święty

Obraz renesansowego włoskiego malarza Tycjana (1490–1576) - "Cud Zesłania Ducha Świętego"

Kościół Jezusa Chrystusa rozpoczął swoją misję w momencie Zesłania Ducha Świętego. Duch Święty jest trzecią osobą Trójcy Przenajświętszej. Pochodzi od Ojca i Syna, (Bóg Ojciec i Syn Boży) przez swoją odwieczną miłością dali naturę Duchowi Świętemu. On (Duch Święty) odbiera wspólnie z Ojcem i Synem uwielbienie chwałę. Duch Święty jest „Panem-Cyrios” czyli Bogiem. Dla Niego nie ma czasu i przestrzeni, bo wszystko przenika.

Pan Jezus przygotował swoich uczniów na przyjście Parakleta - Ducha Świętego. Zapowiedź Ducha Świętego staje się jasna w wydarzeniu zmartwychwstania Pana i Jego powrotu do Ojca w niebie.

Pan Jezus stawia warunki pod jakim otrzymujemy Ducha Świętego: „Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze, Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was.” (J 14, 15-17). Pan Jezus jest obecny w Kościele przez Ducha Świętego. Nie pozostajemy sierotami, tylko Duch Święty, jest obecny wśród tych, którzy miłują Chrystusa, tzn. zachowują Jego przykazania i naukę.

Duch Święty historycznie zstępuje w dniu Pięćdziesiątnicy, kiedy Jerozolima była napełniona pielgrzymami. Była to uroczystość (żydowskie święto tygodni) pięćdziesiąt dni po obchodach Paschy, lud dziękował za plony ("[...] mówili jeden do drugiego. «Upili się młodym winem»" Dz 2,13-14), kiedy rozpoczęli nauczanie.

Szesnastowieczny obraz olejny hiszpańskiego malarza pochodzącego z Grecji, znanego jako El Greco pt. "Zesłanie Ducha Świętego".

Uczniowie zebrali się w wieczerniku z Maryją na modlitwie i wtedy zstępuje na modlącą się „Kolebkę Kościoła” Duch Święty (por Dz. 2,1-9). Był to gwałtowny powiew wichru napełniający dom i jakby języki z ognia nad każdym z uczniów. Wypełniła się obietnica Chrystusa: „A Pocieszyciel, Duch Święty, którego Ojciec pośle w moim imieniu, On was wszystkiego nauczy i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem” (J 14,26). W naszym „Credo” wyznajemy: „[...] wierzę w Ducha Świętego Pana i Ożywiciela”. Duch Święty jest duszą Kościoła.

Pierwszorzędnym zadaniem Kościoła jest nauczanie. Apostołowie bezpośrednio po wylaniu Ducha Świętego wychodzą na ulice Jerozolimy i rozpoczynają nauczanie. Dobrą nowinę usłyszeli ludzie narodowości będących w Jerozolimie: „Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże” (Dz 2, 9-11). W sam dzień Pięćdziesiątnicy przyjęło nauka Pana i zostało ochrzczonych około trzech tysięcy dusz (por. Dz 2,41). Taki był początek Kościoła.

Posiadamy gwarancję, że jako wspólnota, Kościół, po otrzymaniu Ducha Świętego, nie pobłądzi: „On zaś, gdy przyjdzie, przekona świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. O grzechu - bo nie wierzą we Mnie; [...] Gdy zaś przyjdzie On, Duch Prawdy, doprowadzi was do całej prawdy. Bo nie będzie mówił od siebie, ale powie wszystko, cokolwiek usłyszy, i oznajmi wam rzeczy przyszłe. On Mnie otoczy chwałą, ponieważ z mojego weźmie i wam objawi” (J 16, 8-9, 12-14). Na czele tej wspólnoty stoi Piotr czyli papież i Namiestnik Pana Jezusa na ziemi, a z biskupami następcami apostołów jako pasterze (collegium), są nieomylni w sprawach wiary i moralności. Św. Augustyn nie bał się nauczać: „Tyle w Tobie Ducha Świętego, ile miłujesz Kościół”. To nauczanie dzisiaj przybiera szczególnej wyrazistości, gdzie Kościół traktuje się najczęściej w kategoriach socjologicznych, a nie podkreśla się obecność Ducha Świętego w Mistycznym Ciele Chrystusa. Całe zło, czyli grzech w Kościele, to skutek stawiania muru przez ludzi Duchowi Świętemu, a zasada i warunek jest przedstawiony w klarowny sposób przez Pana Jezusa: „ Jeżeli Mnie miłujecie, będziecie zachowywać moje przykazania. Ja zaś będę prosił Ojca, a innego Pocieszyciela da wam, aby z wami był na zawsze Ducha Prawdy, którego świat przyjąć nie może, ponieważ Go nie widzi ani nie zna. Ale wy Go znacie, ponieważ u was przebywa i w was będzie. Nie zostawię was sierotami: Przyjdę do was” (J 14, 15-17).

Ks. Proboszcz